୨୦୦୨ ମସିହାରେ, ଡେଭିଡ୍ ଗାଓ ଛୁଟିଦିନ ଆଲୋକ ଶିଳ୍ପରେ ତାଙ୍କର ଯାତ୍ରା ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ। ଜଣେ ହାତପାଖିଆ ଉଦ୍ୟୋଗୀ ଭାବରେ, ସେ ସାମଗ୍ରୀ ଚୟନ ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଚୂଡ଼ାନ୍ତ ଉତ୍ପାଦ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଉତ୍ପାଦନ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ଗଭୀର ଭାବରେ ନିୟୋଜିତ ହୋଇଥିଲେ, ଉତ୍ପାଦନ ପ୍ରକ୍ରିୟା ଏବଂ ଗୁଣବତ୍ତା ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ଆବଶ୍ୟକୀୟ ବିଷୟଗୁଡ଼ିକର ବ୍ୟାପକ ବୁଝାମଣା ହାସଲ କରିଥିଲେ। ଏହି ଅଭିଜ୍ଞତା ମାଧ୍ୟମରେ, ସେ ଅନୁଭବ କରିଥିଲେ ଯେ ଉଚ୍ଚ ଗୁଣବତ୍ତା ବଜାୟ ରଖି କମ୍ ମୂଲ୍ୟ ହାସଲ କରି ଅଧିକ ଲୋକ ପ୍ରକୃତରେ ପର୍ବପର୍ବାଣୀର ଉଷ୍ମତା ଏବଂ ଆନନ୍ଦ ଉପଭୋଗ କରିପାରିବେ।

ତଥାପି, ଉତ୍ପାଦଗୁଡ଼ିକ ବଜାରରେ ପ୍ରବେଶ କରିବା ମାତ୍ରେ, ଡେଭିଡ୍ ଗାଓ ଏକ ନିରାଶାଜନକ ବାସ୍ତବତାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହୋଇଥିଲେ: ସେମାନଙ୍କର ଉତ୍କୃଷ୍ଟ ଗୁଣବତ୍ତା ଏବଂ ସୁଲଭ ମୂଲ୍ୟ ସତ୍ତ୍ୱେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ମଧ୍ୟସ୍ଥି ସ୍ତରରେ ଲାଭ ଜମା ହେବା ଯୋଗୁଁ ସେମାନେ ଶେଷ ଗ୍ରାହକଙ୍କ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିବା ବେଳକୁ ଛୁଟିଦିନ ସାଜସଜ୍ଜାର ମୂଲ୍ୟ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଥିଲା। ଲଜିଷ୍ଟିକ୍ସ ପରିଚାଳନା, ଅସ୍ୱଚ୍ଛ ଚ୍ୟାନେଲ ଏବଂ ମୂଲ୍ୟ ବାଛବିଚାରରେ ସମସ୍ୟା ସହିତ, ଗ୍ରାହକମାନେ ପ୍ରାୟତଃ ଉତ୍ପାଦଗୁଡ଼ିକର ମୂଳ ମୂଲ୍ୟ-ପ୍ରଭାବଶାଳୀତାକୁ ପ୍ରଶଂସା କରିବା କଷ୍ଟକର ମନେ କରୁଥିଲେ।